Nierozpoznanie wniosków dowodowych

Czy sąd może pozostawić wniosek dowodowy bez rozpoznania?

Nierozpoznanie wszystkich wniosków dowodowych przez sąd w postępowaniu karnym stanowi poważną ingerencję w gwarantowane konstytucyjnie prawo do obrony. Oddalenie wniosku dowodowego może mieć miejsce jedynie w formie postanowienia (art. 170 § 3 k.p.k.). Oznacza to, że nie można oddalić wniosku w sposób „dorozumiany”, tzn. bez wydania postanowienia w tym zakresie. Wynika to z brzemienia samego przepisu, co potwierdził również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt III KK 232/15. Sąd ma obowiązek rozpoznać wniosek, tj. albo wydać postanowienie o dopuszczeniu dowodów albo oddalić wniosek, czyli albo zastosować normę art. 194 § 1 k.p.k. art. 170 § 3 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.p.k.

Skutki nierozpoznania wniosku dowodowego?

Brak reakcji sądu na wniosek dowodowy, czyli niewydanie postanowienia o dopuszczeniu lub oddaleniu wniosku powoduje ograniczone prawo do kontroli instancyjnej. Sąd drugiej instancji nie można w takim przypadku ocenić zasadności na przykład oddalenia wniosku. Z drugiej strony zaniechanie ze strony sądu, który nie rozpoznał wniosku pozbawia oskarżonego prawa do weryfikacji faktów istotnych dla sprawy. Może zatem doprowadzić do wydania wyroku bez wglądu w całość okoliczności faktycznych, czyli po prostu wyrok może być niesprawiedliwy.

Zaniechanie rozpoznania wniosku dowodowego jako podstawa kasacji?

Nierozpoznanie wniosków dowodowych, a następnie wydanie w związku z tym orzeczenia stanowi rażące naruszenie prawa. Jeśli naruszenie to miało istotny wpływ na treść wyroku, to może być również podstawą kasacji (wyr. SN z dnia 14 maja 2019 r., sygn. akt II KK 284/18).

Jeżeli chcesz się dowiedzieć więcej o zasadach postępowania dowodowego w procesie karnym przeczytaj nasz artykuł.